آرشیو مرداد 1391
سال هـا رنگی بـه ابهام نگاهی بوده ای
شعله‌ای‌درعمق شبهای سیاهی بوده ای
مِثل فانوس فـروزان از رخ مهتابی ات
برسیاهی‌های‌چشمم‌جلوه‌گاهی‌بوده ای
در فضـای تنـگِ دل هنگـام دم تـا بازدم
در میان هـر نفس همراه آهی بـوده ای
در تلاطم های‌دریا بین‌صدهارعد وبرق
بادبان کشتی ام را تکیه گاهی بوده ای
جز زلالی و لطافت درسراپای تو نیست
شک‌ندارم پاک‌پاک از هرگناهی بوده ای
آنقَـدر نــاز و قشنـگی کـز نگـاه بـاغبـان
شبنم ِ چسبیده بر بـرگ گیاهی بوده ای
با ترازوی سخن طبع مرا را سنجیده ای
مانعــم در هـر کـلام اشتبـاهی بـوده ای
کرده ای همــراهی ام تـا انتهـای زنـدگی
پس نپندارم رفیق نیمــه راهی بوده ای
پیچ زلفت را عسل بانو رهـا نتـوان کنم
همچنان‌پشت و پناه بی پناهی بوده ای
قیامت گشت و قامت خم نکردیم
به کس کُرنش دراین عالم نکردیم
به هر عهدی که بستیم پافشردیم
تقــلا هـم چـــو ارگ بــــم نکردیم
دو چشم پر هوس را پرده بستیم
نگـــاهِ روی نـامحـــــــرم نکــردیم
نصیب مــا غــریبی بود و هجران
اگــر عیشی بــه ملک جم نکردیم
به عشق دیــدن خــورشید دانش
به یک دم دیـده را بر هم نکردیم
اگــرچـه دل هلاک و تشنه بودیم
لبی تـــر بــر لــب زمـــزم نکردیم
بــه دنبــال عسل بانــــو دمـــادم
دوان بودیم وسرعت کم نکردیم
گلی ﺩﺍﺭﻡ ﮐـــﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺩﯾﻦ ﺩﺍﺭﺩ
ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺮﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﺭﺍ ﻃﻔﯿﻞ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﭼﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ
یقیناً کس ننوشیده شراب ﺟﺎﻧﻔــــــــﺰﺍﯾﺶ را
ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻏﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﯽ ﺍﻧﮕﺒﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ
ﻣَﻠَﮏ ﺍﺯ ﻣُﻠﮏ ﺟــــﺎﻭﯾﺪﺍﻥ ﺑﺪﺍﺩﺵ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻧﻘﺶ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺟﻬـــﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﮕﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ
ﺳﺤــﺮﮔﻪ ﺳﺎﺣﺖ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺳﯿﺎﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﺒﻞ
که بر بالای ﻫـــــﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﻮﺍئی ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ
لطیف لاله رویم ﺭﺍ کسی جز من ندید از رخ
ﺣﺠﺎب از او ﭼــﻮ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺩﻫﺎﻧﯽ ﺁﺗﺸﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ
ﺧـﺪﺍیا ایمنش گردان تو از چشم بداندیشان
ﮐﻪ ﺭﯾﺤﺎﻥ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻃــــﺮﺍﻭﺕ ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ
مکان امن و آسایش حریم ﮐـﻮﯼ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺧﻮﺵ ﺍﺯ ﺁنی ﮐﻪ ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺧُﻠﺪِ ﺑﺮﯾﻦ ﺩﺍﺭﺩ
ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭﮔـــﻪ ﺭﺍ ببخش و ﻣﻬـــﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻦ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﺣﺴﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﮐــــﺮﺍﻡ ﺍﻟﮑﺎﺗﺒﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ
نمی آید به هم پلکم برای لحــظه ای کوتاه
از آنروزی که چشمانم ﻋﺴﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ کمین دارد